Anne babalar kendi ilişkilerini nasıl çocukları yerinden yürütemeyeceklerse, akrabaları ile ilişkilerini de çocukları üzerinden yürütemezler. Olaylar kaçınılmaz bir kırgınlığı, küskünlüğü i;olip aileye bırakmışsa anne baba bunu çocukla taşımamalı, çocuklarının akrabaları ile keıı
ili ilişkilerini kurabilmelerine yardımcı olmalıdır. Amca, dayı, teyze, hala gibi gönül kapasilele yalnızlık için âdeta can atan günümüz haya çocuklar için birer dost, birer öğretmen, birer sırdaş, ailenin manevî varlığının diğer temsilcileri olarak güç kaynağıdırlar. Anne baba, çocuklarının bu güç kaynaklarından uzaklaşmasına sebep olacak bütün söz ve davranışlardan kaçınmalıdır. Çocuk kendisini daima büyük, geniş, canlı bir ailenin mensubu olarak hissetmeli, bunun verdiği güven içinde yaşamalıdır. Çocuğun, akrabaları ile iyi ilişkiler kurabilmesi onun kendine güvenini arttırır, diğer ilişkileı inde başarılı olmasını teşvik eder. Ancak anne babanın çocuklarını kendi ilişkilerinin temsilcisi olmaya zorlaması bu imkânı ortadan kaldırır. Yine iftihar ediyorum ki hala, teyze, amca,dayı neşesi ailelerimizde devam etmekte, çocuklanmız bu olağanüstü güzel ilişkilerin zenginliğinden mahrum bulunmamaktadır