Çocuk için annesi de önemlidir babası da. Anne, babanın önemini; baba, annenin önemini azaltmaya yönelik söz ve tavırlardan şiddetle
kaçınmalıdır. Çocuk, anne babasından birinin, hayatında daha etkisiz, önemsiz olduğu düşüncesine kapılmamalıdır. Eşlerin, ilişkilerindeki zorlukları çocuklarına yansıtmaları, ilişkilerini çocukları üzerinden yürütmeye kalkışmaları çocuğun ruhsal ve duygusal dengesini alt üst eder. Çocuk, anne babanın birbirlerini cezalandırma aracı olamaz. Bu büyük bir sorumsuzluktur. Anne baba, birbirlerini çocuklarına şikayet etmemeli, birbirleri hakkındaki olumsuz düşünce lerini çocuklanna aktarmamalıdır. Anne babası nın bu şekilde birbirinden kopması çocukta güvensizlik meydana getirir. Bütün bunlar daha ilerde belki de çocuğun aile ortamından uzaklaşmasını
kolaylaştıracak bir zemin oluştururlar. Çocuk, anne babasının birbirlerine karşı söz ve tavırlarından onlann birbirlerinden gittikçe uzaklaştıkları
düşüncesine kapılırsa, aileden uzaklaşmaya hazır olacaktır. Ailesinden uzaklaşmaya tamamen hazır hale gelmiş bir çocuğun küçük bir davette bile aileden kopması her an mümkündür. Anne baba çocuklarına, birbirlerinin ne kadar önemli olduğunu vurgulamalı, birbirlerini sevdiklerini, beğendiklerini anlatmalıdır. Böylece çocuğun, sağlam bir birlikteliğin içinde olduğuna dair düşünceleri pekişir. Her an yıkılacakmış gibi duran bir yapının altında kim kendini rahat hissedebilir?