Çocuğun ayrı ayrı hem annesi ile hem babası ile baş başa geçireceği özel zamanlara ihtiyacı vardır.
Çocuğun özellikle bebeklik çağında ve küçük yaşlarda annesine olan ihtiyacının karşılanması çok önemlidir. Anne çocuğunu sevecek, onu bağrında tutacak, ona sürekli dokunacak, onunla konuşacak, oyunlar oynayacaktır. Annenin, annelik coşkusu
ile çocuğa temas etmesi, çocuk için mutluluk kaynağı ve önemli bir sağlıklı gelişme şartıdır. Ne var ki kimi babalar annelerin diğer görevlerine ilişkin titizlikleri yüzünden eşlerinin çocuklarına yeterli zaman ayırmasını engellerler. Ülkemizde çalışsın veya çalışmasın ev işlerinin yükü genellikle annelerin üzerindedir. Babanın bu yükü paylaşmak istememesi, dahası anneden bütün ev işlerinin zamanında ve en iyi şekilde yapılmasını beklemesi annenin bütün zamanım yemek yaparak, temizlik ve benzeri işlerle uğraşarak geçirmesine sebep olur, ihtimal bütün bu işler sırasında bebek/çocuk evin bir köşesinde ağlayarak ve umutsuzca annesini beklemektedir. Anne mümkün olduğunca zamanını çocukları
ile geçirmelidir. Bunu kolaylaştıracak olan da babadır. Baba, çocukları üzerinde sorumluluk duyuyorsa ya ev işlerinin ağır yükünü omuzlamak -ki ideal olan budur- ya da ev işlerinin kalitesi konusunda yüksek beklenti içinde olmamalıdır.Anneler de babaların çocukları için zaman
ayırmalarını gözetmeli, bunu teşvik etmeli, gerekiyorsa bu zamanın ayrılmasında üzerlerine düşeni yapmalıdırlar. Babalar çocuklarının, dolayısı ile onların anneleri ile ilişkilerinin, çeşitli yemeklerden, zamanında hazırlanmış sofralardan, sürekli ütülü tutulan pantolonlardan, hiç durmadan çalışan
çamaşır ve bulaşık makinelerinden daha önemli olduğuna inanıyorlarsa, anneleri çocukları ile baş başa bırakmalıdırlar. Bilim adamları anne şefkatinin “doğal ilaç” olduğundan, anne şefkatinin bebeğin hem fizyolojik hem de psikolojik sağlığını doğrudan etkilediğinden söz etmektedirler. Buna göre an nenin bebeğini okşaması ya da ona dokunması ilerde ki hayatında da çocuğa vücut sağlığı açısın
dan büyük faydalar sağlamaktadır. Bilim adamlarına göre okşanarak, sevilerek büyüyen çocukların sinir sistemleri daha güçlü olmakta, bu çocuklar ileri yaşlarında diğer çocuklara göre kendilerine daha fazla güven duymakta, okulda ve hayatta daha başarılı olmaktadırlar.