Ziyaret
Anne bir ziyaret amacı ile gittiği arkadaşının evine çocuğunu da götürmek mecburiyetinde kalmıştı. O ziyarette ne yapmışsa çocuğun ovle ilgilenmesini önleyememişti. Çocuk sanki her eşyaya dokunmaya, gücünün yettiğini devlrmi’ ye kararlıydı. Anne sıkıldı, ama çocuğu tehdit etmeye de kalkmadı. Çünkü bu normal bir durumdu. Yapılması gereken, ziyareti kısa kesmekti. O da öyle yaptı, vedalaşıp arkadaşından ayrıldı. Yolda şöyle dedi çocuğuna: “Eğer etrafla biraz daha az ilgilenseydin ben biraz daha kalmak isterdim. Konuşacaklarımız bitmemişti. Ama galiba sıkıldın. Şimdi evde seninle ilgilenebilirim.” Çocuk durumu annesinin zannettiğinden de açık bir şekilde kavradı. Hiç konuşmadı. Bu tür bir davranışın anne için fedakârlık istediği ortadadır. Ziyareti, çocuğunun iyi eğitilmesinden önemli olan bir anne elbette böyle davranmayacaktır. Çocukların iyi yetiştirilmesi, doğru olanı öğrenmesi, onların yetiştirilmelerinden daha çok önem verdiğiniz şeylerin olup olmamasına bağlıdır. Çocukların iyi yetiştirilmesi, daha az söze ama daha çok emeğe ihtiyaç duyar.