Saat
Annesinin en sevdiği ve çok değer verdiği saatini takarak okula giden çocuk eve tıpkı saat gibi enkaz halinde döndü. Kayışı kopan saat ayaklar altında,
o da üzüntüsünün ve korkularının altında ezilmişti. Anne, çocuğunun elinden tutup “Yavrum!” dedi. “Sen böyle olmasını istememiştin ki!” Çocuğun gözleri parladı. Bir anda annesinin içindeki bütün güzel şeylere dokunuvermişti sanki. Anne eli ile kalbini gösterip “Burada küçük şeylere yer yoktur.” der gibiydi. Çocuk, nazik, anlayışlı, iyi olmanın hayatındaki sonucunu görmüştü. Kalbi iyilik ve iyi olma duyguları
ile doldu. Çocuk kendi hayatında güzel davranışların güzel sonuçlarını yaşadıkça, başkalarının hayatında güzel davranışlarla yer etmek isteyecektir.
Çocuğa hangi yönünüzle davranırsanız, onun da o yönü uyanır.