Sevgili kızım,
Düştükleri kötü durumlarla hem kendilerini, hem ailelerini peşinde eden çocuklar ve gençler senin kadar beııi de İletiyor ve düşündürüyor.
Kızım, çocuklar yanınızda duruyor gibi olabilir. Bu görüntü siz anne babalan yanıltımı malı. Acaba onun zihni nerelerde? Ve acaba onun gönlü kimlerin avucunda?
Ev içindeki telâş, günlük konuşmalar İniştin maçalar, gelişigüzel hatır sormalaı, anne babınla, çocukları ile ilişkilerinin devam ettiği hissini uyandırıyor. “Derslerin nasıl bakalım diye soran bir baba çocuğundan aldığı “Çolı iyi. ” cevabı ile onun iç âleminde koca biı yolculuk yaptığını,
onunla ilgili her şeyi çabucak öğreniverdiğini zannediyor. Ne âlâ!.. Ne beceriklilik!.. Elimde olsaydı her anne babanın cebine her sabah çıkarıp bakmaları için bir kart koyardım. Şu cümle olurdu kartta: “Çocuğumla en son ne zaman, ne kadar ve ne konuştum?” Şimdi kendilerine bu soruyu soracak anne babaların şaşırıp üzüleceklerini biliyorum. Bize kolay görünen şeyler, en çok ihmal ettiğimiz şeylerdir.
Çocuklarına karşı dikkat içinde olmayan anne babalar, onlardaki davranış ve duygu değişikliklerini fark etmezler. Halbuki bunu fark etmek demek,
onları kimlerin, nelerin, nasıl etkilediğini öğrenebilmek demektir. Çocukla ilişkinin sadece bir gün bile kopması, karşılıklı uzaklaşma için
kâfi olabilir. Sevgili kızım, sadece çocuklarının duygu ve düşüncelerini öğrenmeye çalışma. Sen de duygu ve düşüncelerinden onları haberdar et. Kalp kalp üstünde olsun. Anlamaz, dinlemez demeyin.. Konuşun çocuklarınızla. Hiçbir zaman da onların tehlikelerden masun kalacağına dair bir emniyet
içinde olmayın. Zamanımızın tehlikeleri umumîdir… Onların zamanlarım iyi planlayın. Onları büyük zaman boşlukları içinde bırakmayın..
Ve çok önem verin çocuklarınıza. O, önemli görüldüğü bir yerde olmak ister. Şimdi bir bak bakalım.. Çocukların yanında duruyorlar mı? Baktın mı? Oradalar mı? Bir daha bak..
Deniz Feneri