Veysel Karani’nin Duası Arapçası : BismillâhirRahmânirRahîm.
İlâhî ente Rabbi ve enel abdü ve entel Hâliku ve enel mahlûku ve enter-Rezzâku ve enel merzûku. Ve entel Mâliku ve enel memlûku ve entel Azîzü ve enezzelîlü ve entel Ganiyyü ve enel fakîrü ve entel Hayyü ve enel meyyitü, ve entel Bâkî ve enel fâni, ve entel Kerîmu ve enel-leîmü, ve entel Muhsinu ve enel müsîü, ve entel Gafüru ve enel müznibü, ve entel Azîmü ve enel hakîrü, ve entel Kaviyyü ve ened- daîfu, ve entel Mu’tî ve enessâil, ve entel Emînü ve enel hâif, ve’entel Ecvedü ve enel miskînu, ve entel Mucîbu ve ened-dâî, fağfirlî zünûbî ve tecâvez annî bi rahmetike yâ Erhamerrâhimîn.
Veysel Karani’nin Duası Türkçe Anlamı Manası : “Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla.”
“Allah’ım, Sen Rabbimsin, ben kulunum. Sen Halik, ben mahlûkum. Sen rızık verensin, ben rızık alanınım.”
“Sen sahip, ben sahiplenilen; Sen şerefli, ben şeref yoksunu; Sen zengin, ben fakirim. Sen diri, ben ölüyüm. Sen baki, ben faniyim. Sen kerem sahibi, ben keremsizim.”
“Sen iyilik yapan, ben kötülük yapanım.”
“Sen bağışlayan, ben günah işleyenim. Sen büyük, ben küçüğüm. Sen kuvvetli, ben zayıfım. Sen veren, ben dilenenim. Sen emniyetli, ben emniyetsizim. Sen cömert, ben ise miskinim. Sen kabul eden, ben dua edenim. Günahlarımı bağışla, beni azarlama, beni rahmetine ulaştır, ey Merhamet Edicilerin En Merhametlisi.”
Büyük velilerimizden Veysel Karani Hazretleri’nin bu mübarek duası dikkat çekicidir, gönüllere nur serpici, kalpleri açıcı, insana in-sanlığını ve kulluğunu bildiricidir.
Peygamberimiz bir hadis-i şeriflerinde: “Nefsini bilen, Rabbini bilir.” buyurmaktadır. Çok kimse vardır ki malına, parasına, ilmine, mevkisine aldanır. Halbuki bunların hepsi geçicidir. Esas olan Allah sevgisi ve O’nun izinden gitmektir.
İnsanlar bu duaya gece gündüz devam etmekle, bu büyük velinin hem duasına mazhar olurlar ve hem de büyük gönül ferahlığına kavuşurlar. Psikolojik olarak insan iyi bir iş yaptığı vakit nasıl sevinç duyuyorsa, herhangi bir işi için bu duayı yaptığında da öylece sevinç duyacaktır.
Hz. Peygamberimiz dua yaptığında son derece sevinirdi. “Arzu-halimi (dilekçemi) Hakk’a verdim, kalanı O’na aittir.” derdi. Biz de Mevla’mıza bu büyük insanın seçmiş olduğu dua ile yalvaralım, gü-nahlarımızın dökülmesini isteyelim. O’ndan başka bizleri affedecek bir kapının bulunmadığını hem kalbimiz hem de dilimizle açıklayalım.